Σοφία Γρηγοριάδου / Sofia Grigoriadou
Οικειοποιήσεις / Appropriations
Π: Αυτό το πανί είναι από τις σκηνές των Γερμανών.
Ν: Των... Εγγλέζων, όχι των Γερμανών..
Π: (γέλια) Γερμανική κατοχή!
Ν: Ναι, από την κατοχή των Γερμανών, ναι.
Π: Ορίστε, αυτό το πανί είναι. Το λέγανε το πανί “στούκα”.
Έτσι. Λοιπόν. Ήτανε λουρίδες ... βλέπεις τι ένωση έχουμε κάνει; Νάτη, η ένωση.
Και κεντούσαμε τότε τις προίκες μας. Τό 'χω εγώ κεντήσει που ήμουνα δώδεκα
χρονώ, δεκατρίω... Καιρό.
ΜΑ: Και τι άλλο φτιάχνατε με αυτά τα πανιά κυρία Παναγιούλα;
Π: Ρούχα! Εσώρουχα.
...
Ν: Και κάτι άλλο, Παναγιούλα. Πουκάμισα που κάνανε από
τέτοιο που τραβούσανε κλωστίτσες και βγάζανε κι ήταν το πουκάμισο με γραμμές,
το θυμάσαι;
Π: Για να το κάνουν ότι είναι κάτι καλύτερο.
...
Ν: Έτσι. Κυλόττες, οι γυναίκες από τέτοιο πάλι.
...
Ν: Το μαγιό που βάναμε και κάναμε το μπάνιο το διπλώναμε
ωραία και το βάναμε σε ένα κουτί των σπιρτώ μέσα.
ΜΑ: Από τί ήταν αυτό;
Ν: Από τ΄ αλεξίπτωτο.
ΜΑ: Και τι υλικό είναι;
Ν: Μετάξι. Ψιλό ψιλό.
Παναγιούλα - Νικόλαος Μ.
Ενώ όλο και περισσότερο οι συνθήκες φαίνεται να αποκλείουν
τους ανθρώπους από κάθε δυνατότητα ελέγχου επάνω στη ζωή τους, στην ουσία
εκείνοι πάντοτε αναζητούν τρόπους να ελιχθούν, μορφές αντίστασης στο μέτρο του
εφικτού, “καθημερινές τακτικές”, όπως τις έχει περιγράψει ο Μισέλ Ντε Σερτώ.1
Σε καιρό πολέμου το μετάξι του αλεξίπτωτου, ένα υλικό
συνδεδεμένο με τον πόνο και τη φρίκη, μετασχηματίζεται σε κάτι που
χρησιμοποιείται τόσο για να εξυπηρετήσει την ανάγκη της επιβίωσης όσο και για
να προσφέρει ευχαρίστηση· να αποτελέσει δηλαδή κι εκείνο ένα είδος καταφυγίου.
Εκτός, λοιπόν, από τα απαραίτητα καθημερινά ρούχα, υπάρχουν συχνά περιπτώσεις
που τα μεταξωτά αλεξίπτωτα μετατρέπονται σε νυφικά, πολυτελή εσώρουχα ή,
σύμφωνα με τη μαρτυρία του Νικόλα Μ., σε ανδρικά μαγιό. Το εν εξελίξει έργο είναι
ανοιχτό σε αλληλεπίδραση και συνεισφορές. Το υλικό ανευρίσκεται στο διαδίκτυο
και σε μαρτυρίες.
1 Ντε Σερτώ, Μισέλ (2010): Επινοώντας την καθημερινή
πρακτική. Η πολύτροπη τέχνη του πράττειν. Αθήνα: Σμίλη.
